خاک خواهم شد

باز کن گیسوان پیچک را  

 

روی دیوار بی سرانجامی  

 

تا ازاین حلقه ها فروریزد

 

یاس های قدیم خیامی  

 

 

مثل آغاز مبهم هستی  

 

همچنان گرد خویش میگردیم  

 

بی که بر ما فرو ببارانند  

 

آیه های امید پیغامی  

 

 

نغمه های قفس سرایان را   

 

آتشی  در خیال خود پندار  

 

تا سبویی پر از طرب گردند  

 

این غزلنامه های بد نامی  

 

 

بازکن گیسوان پیچک را

 

 خشت ها بوی ماندگی دارند

 

جام گیر وشتک بر آنها زن   

 

بازلال ترانه های جامی  

 

 

خواجه حافظ اگر ببخشاید  

 

بی بها گشته ترک شیرازی  

 

در زمانی که ناز می روید  

 

از نگاه غزال ایلامی  

 

 

باز کن گیسوان پیچک را   

 

پیش از آنکه خزان بپیچاند  

 

خاک خواهم شد وتو می دانی  

 

نیست چاره ز خاک فرجامی